Program całego przeglądu dostępny tutaj.

Aniki-Bobó (1942), dramat/familijny, fabuła, 82 min., czarno-biały

Aniki-Bobó zaznacza to, co później u Oliveiry stanie się bardzo charakterystyczne – pracę na tekstach literackich. W tym przypadku pomysłem było zaadaptowanie opowiadania na potrzeby kina. Dopiero później Oliveira postanowi adaptować kino do literatury, tworząc filmy sztuczne, dziwne, ale bardzo oryginalne. Aniki-Bobó to film filmowy, jeszcze nie film literacki, ale i tak idący pod prąd nurtom kina portugalskiego, które wówczas tworzono. To wstęp do kina inspirowanego włoskim neorealizmem. Dużo wcześniej, niż nowe kino portugalskie zaczęło przerabiać ten temat.

Współorganizatorzy: