Samotny punkt na środku morza, o który codziennie rozbijają się tysiące fal. Platforma wiertnicza, na której, do chwili tragicznego wypadku, pracują tylko mężczyźni. Tajemnicza kobieta z przeszłością (Sarah Polley) trafi tutaj, aby zaopiekować się ociemniałym robotnikiem (Tim Robbins). Pielęgniarkę i pacjenta połączy uczucie, które odsłoni niejeden sekret. Josef i Hanna poznają wspólnie smak prawdy i kłamstwa, radości i cierpienia. Oto film o 25 milionach fal, hiszpańskim kucharzu (Javier Camara) i gęsi. O miłości, której siła nie zważa na tragiczny los.

Fabuła toczy się wokół skomplikowanych relacji pomiędzy Josefem i jego pielęgniarką. Z początku podchodzą do siebie bardzo nieufnie. Josef żartuje ze swojej opiekunki, zasypuje ją głupawymi żartami, które ta kwituje milczeniem. Z czasem jednak lody pękają, a banalne rozmowy zmieniają się w szczere wyznania. Tłumione przez lata słowa wreszcie znajdują ujście i zaczynają płynąć jak łzy, które na pewno pojawią się w oczach niektórych widzów, kiedy poznają wreszcie tragiczny sekret Hanny.

Podobnie jak w "Moim nowym życiu", Coixet nie unika zdjęć z ręki. Operator Jean-Claude Larrieu często i na długo zatrzymuje się na twarzach aktorów z bliska pokazując malujące się na nich emocje. Może to robić, gdyż odtwarzający główne role Sarah Polley i Tim Robbins tworzą w "Życiu ukrytym w słowach" doskonałe, wielowymiarowe kreacje. Szczególne brawa należą się Robbinsowi, którego bohater połowę filmu spędza przykuty do łóżka i pozbawiony wzroku, zmuszonemu przez ten czas do grania jedynie głosem i mimiką.

"Życie ukryte w słowach" to opowieść o samotności, milczeniu będącym sposobem na zapomnienie o tragedii oraz próbie pogodzenia się z okrucieństwem świata.

Film został dedykowany Inge Genefke, aktywistce na rzecz przeciwdziałania torturom wojennym, i John`owi Bergerowi, pisarzowi.