"Zniknięcie" to trzecia i
ostatnia część trylogii Erika Poppe.
Pierwsza część "Schpaaa" to opowieść
o młodym chłopaku, który jest kryminalistą, druga "Hawaii.Oslo" to historie kilku osób, których drogi krzyżują się
pewnego upalnego dnia (norweski kandydat do Oscara 2004).
Ostatnia część trylogii
norweskiego twórcy to film kontemplacyjny, wymagający skupienia, ale też poruszająco
prawdziwy. Opowiedziana  w
"Zniknięciu" historia winy i odkupienia tylko na pozór wydaje się
oczywista. Poppe umiejętnie bawi się z widzem - mroczna więzienna opowieść
przeradza się u niego w liryczny i subtelny melodramat, a wraz z upływem
kolejnych minut całość skręca w stronę mocnego psychologicznego thrillera.
Właśnie wtedy film Norwega staje się najciekawszy. Poppe na naszych oczach
mnoży niepokojące analogie (główni bohaterowie są muzykami, a synowie Anny i
Agnes są do siebie podobni), a dzięki muzyce Johana Söderqvista kapitalnie
manipuluje nastrojem opowieści. To właśnie muzyka jest jednym z najważniejszych
środków wyrazu, po które sięga reżyser i jednym z bohaterów jego filmu.
Organowe kantaty grane przez Jana, raz odzwierciedlają jego niepokój, natomiast
kiedy indziej ilustrują nadzieję i potrzebę wyzwolenia z piętna mordercy. Także
dzięki nim "Zniknięcie" okazuje się filmem głębokim i poruszającym.

STRESZCZENIE:
Jan Thomas wychodzi z więzienia
po kilku latach odsiadywania wyroku za morderstwo. Jego wolność niespecjalnie
cieszy współwięźniów, którzy na pożegnanie podtapiają go i łamią mu palce.
Mężczyzna przyjmuje to ze spokojem - otwiera się przed nim nowe życie.
Jan jest wyjątkowo uzdolnionym
organistą, więc szybko dostaje pracę w kościele. Ma dom, rower, kilka ubrań.
Udaje mu się zbudować małe szczęście. Zjednuje sobie także przełożonych.
Szczególne miejsce zajmuje w sercu pani pastor i jej kilkuletniego syna Jensa.
Bojąc się odrzucenia, Jan postanawia zataić przed nimi swoją przeszłość. Ale ta
powraca - niespodziewanie i szybciej niż się tego spodziewał. Przypadek
sprawia, że do kościoła, w którym gra, przychodzi Agnes. W młodym organiście
kobieta rozpoznaje chłopaka, który wiele lat temu brutalnie zamordował jej
czteroletniego synka...
Nie bez znaczenia jest fakt, że
Jan po odbycia wyroku, trafia do kościoła. Tu staje twarzą w twarz z Bogiem.
Konfrontuje siebie z wiarą, przeszłością, teraźniejszością. Tu zaczyna kochać i
być kochanym. Tu układa na nowo swój świat. Tu też dopada go kara - mimo, że spędził
w więzieniu kilka lat, musi jeszcze odpokutować w sensie ludzkim. „Zniknięcie"
dotyka kilku spraw - opowiada o matce, która traci dziecko, mężczyźnie, który
staje się mordercą, o wybaczaniu i akceptowaniu przeszłości.