Akcja filmu rozpoczyna się w 1915 roku. Wysłana przez rodzinę do
ośrodka dla obłąkanych na południu Francji, rzeźbiarka Camille Claudel
(Juliette Binoche) czeka na odwiedziny swojego brata, Paula. Opuszczona
przez najbliższych, dręczona obsesjami, miota się między paranoją a
apatią. Bruno Dumont, bohater retrospektywy 11. NH pokazuje, jak wokół
bohaterki wznoszą się kolejne mury. Otaczają ją zimne ściany szpitala i
pozbawieni władzy nad swoim życiem pensjonariusze. Jej zmysły wykrzywia
nadwrażliwość, sprzeciw wobec losu, skazującego odmienne jednostki na
zamknięcie. Smutkiem przejmuje obojętność ukochanego brata Camille,
poety, zachwyconego dobrocią i mądrością Boga, a nie potrafiącego
dostrzec cierpienia siostry. Claudel spędziła w ośrodku następne 30 lat
życia, definitywnie zrywając ze sztuką.

Camille Claudel urodziła się w 1864 roku w Aisne na północy Francji.
Była rzeźbiarką, starszą siostrą pisarza Paula Claudela, dzieliła ich
różnica 4 lat, była pierwszą studentką Auguste'a Rodina i jego kochanką
przez 15 lat, opuściła go w 1895 roku. W 1913 po śmierci ojca,
spędziwszy 10 lat w swojej paryskiej pracowni, żyjąc jak pustelniczka,
została umieszczona przez rodzinę w ośrodku Montdevergues w Vaucluse i
przebywała tam aż do swojej śmierci w 1943 roku. Miała 79 lat. Jej ciało
zostało pochowane we wspólnym grobie. Paul Claudel zmarł w 1955 roku.
Scenariusz filmu został oparty na listach Camille i Paula oraz na
notatkach medycznych.

źródło: dystrybutor Nowe Horyzonty