„Boski" to filmowy portret Giulio
Andreottiego, jednej z najbardziej niezwykłych postaci XX wieku. Związany z
chrześcijańskimi demokratami, Andreotti był głównym rozgrywającym na włoskiej
scenie politycznej, przez lata pełniącym różne funkcje w rządzie Italii: był
ministrem w kilku rządach, trzykrotnie powierzono mu tekę premiera. Wytrawny
polityk i człowiek zagadka, potrafił lawirować pomiędzy stawianymi mu zarzutami
ze strony mediów i mimo wielu procesów utrzymać się na powierzchni.
Film Paulo Sorrentino rozpoczyna
się w przeddzień trzęsienia ziemi, które poruszyło Włochami na początku lat 90
- tych. Gerontokrata wciąż pozostaje poza zasięgiem wszelkich jurysdykcji, ale
już za moment zostanie pozbawiony immunitetu, oskarżony o współpracę z mafią
sycylijską i korupcję. Reżyser opisuje kulisy jednego w największych procesów
politycznych i bezpardonową walkę o utrzymanie się przy władzy przez
Andreottiego.
Od pierwszych minut filmu
Sorrentino z wielkim wyczuciem buduje klimat swojej opowieści. Na pierwszym
planie umieszcza zgarbionego, cierpiącego na chroniczną migrenę mężczyznę,
który przypomina kreaturę żywcem wyjętą z dzieł ekspresjonizmu niemieckiego.
Polityk sunie przez kadry filmu z kamienną, pozbawioną emocji twarzą i tylko
czasem pozwala sobie na grymas niezadowolenia wywołany chwilowym poczuciem
utraty kontroli nad rzeczywistością.
Narrację Sorrentino cechuje
niebywała elegancja i powściągliwość. Wydają się one idealnie dopasowane do
sposobu sprawowania władzy przez premiera Andreottiego - rządów dyskretnych i
zarazem bezwzględnych. Realizatorowi nie umyka najmniejszy szczegół
relacjonowanego świata. W polityce obok słów równie ważne są gesty, a te
skrzętnie wyłapuje i gromadzi Andreotti.
„Boski" Sorrentino to nie tylko
portret słynnego premiera ale też autorska wizja przeżartej korupcją włoskiej
polityki z jej niezliczonymi zależnościami i trudnymi do zrozumienia sieciami
powiązań. Przypomina on wielką scenę zaludnioną przez pomniejszych figurantów,
grube ryby i paru, kierujących wszystkim dziwaków. Przykryty frazesami o
chrześcijańskiej miłości bliźniego pozostaje światem cynizmu i dystansu,
światem, w którego reguły do mistrzostwa opanował Giulio Andreotti.

Uczymy się z Ewangelii, że gdy
zapytano Jezusa o prawdę, nie odpowiedział. Giulio Andreotti