Benek ma 29 lat i postanawia zacząć życie od nowa. Bierze odprawę i odchodzi na zawsze z kopalni. Jednak kolejne próby zdobycia pracy od rzeźnika aż do męskiej prostytutki zawodzą. Kiedy wydaje się, że jest na samym dnie, niespodziewanie miłość powoduje, że znajduje w sobie siłę i upór, które odwracają koło fortuny. Ratuje nie tylko siebie, ale też kolegów górników i zdobywa upragnioną kobietę. Nasycona humorem, uniwersalna opowieść o nadziei.

O FILMIE:
Podstawowe składniki każdego filmu rozgrywającego się współcześnie na Śląsku to: bieda, alkoholizm, patologie, syf i ogólna beznadzieja. "Benek" Roberta Glińskiego wykorzystuje wszystkie wyżej wymienione elementy ponurej układanki, ale po złożeniu ich w całość wymowa dzieła wcale nie jest pesymistyczna. Ba, gdy na ekranie zaczęły lecieć napisy końcowe, na mojej twarzy pojawił się "banan". Czy aby reżyser nie stosuje tutaj czarnej jak węgiel magii? 

Otóż nie. Gliński wszedł w świat familoków i hałd zaopatrzony w dobre wzorce,  wzięte z brytyjskich komediach społecznych a la "Goło i wesoło" czy "Orkiestra". Pokazał, że ponurą rzeczywistość da się obłaskawić, jeśli tylko ma się dostatecznie dużo woli walki. Tytułowy bohater, łysiejący górnik przed trzydziestką (fantastyczny debiutant Marcin Tyrol), nie znosi swojego życia: roboty w kopalni, gdzie kłody rzuca mu pod nogi wredny sztygar, mieszkania z matką i rodziną brata, braku kobiety etc. Benek postanawia coś zmienić, zanim rozbije kilofem o jedną bryłę węgla za dużo. Składa wymówienie, za pieniądze z odprawy kupuje sobie kawalerkę i raźno bierze się do szukania nowych perspektyw zawodowych. (...)

źródło: www.stopklatka.pl , www.filmweb.pl , www.kinoinfo.pl