Adolf Hitler, najbardziej ponura postać historii, w pełnej czarnego humoru satyrze. Nieudacznik i kompletny ignorant, a nie wielki, choć pozbawiony ludzkich odruchów strateg. W ten sposób sportretowany Hitler nie przeraża ale bawi. Dani Levy zrywa z historycznym spojrzeniem wcześniejszych filmów o niemieckim dyktatorze, a krytyki nazizmu dokonuje poprzez parodię. Reżyser wybrał historię fikcyjną, umiejętnie wykorzystując filmowe archiwalia - te prywatne z Bertechsgaden i te z masowych wieców. Film jest kolejną baśnią o okrutnych czasach brunatnej dyktatury, który - jak "Dyktator" czy "Życie jest piękne" - będąc fantazją, pozostaje bliższy prawdy na temat szaleńców marzących o Grossdeutschland. W ten sposób Levy poniża fanatycznego przywódcę o "pustej duszy", który nie zasługuje na realistyczne ukazanie. Śmiech jest skuteczniejszą bronią antynazistowską od zaangażowanych działań na poważnie.